-
1 uchro|nić
pf Ⅰ vt 1. (uratować) to save, to rescue (przed czymś from sth)- uchronić kogoś od śmierci to save sb’s life- uchronić coś od zapomnienia to rescue a. save sth from oblivion- uchroniono rzeźby przed zniszczeniem the sculptures were saved from destruction2. (osłonić) to protect (przed czymś from a. against sth)- uchronić dzieci przed nędzą/wyzyskiem to protect children from poverty/exploitation- chcę was uchronić przed złymi wpływami I want to protect you from bad influences- nie uchroniono ludności przed epidemią the population was not safeguarded against an epidemic ⇒ chronićⅡ uchronić się (zabezpieczyć siebie samego) to protect oneself (przed czymś from a. against sth)- jak się uchronić przed zachorowaniem na grypę? how can you protect yourself against a. from the flu?- musisz uchronić się przed wychłodzeniem (organizmu) you must protect yourself against hypothermia ⇒ chronić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uchro|nić
См. также в других словарях:
wybawić — dk VIa, wybawićwię, wybawićwisz, wybawićbaw, wybawićwił, wybawićwiony wybawiać ndk I, wybawićam, wybawićasz, wybawićają, wybawićaj, wybawićał, wybawićany «uwolnić kogoś od czegoś przykrego, wyratować; przyjść komuś z pomocą» Wybawić kogoś z… … Słownik języka polskiego
utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… … Słownik języka polskiego
uratować — dk IV, uratowaćtuję, uratowaćtujesz, uratowaćtuj, uratowaćował, uratowaćowany «ocalić, uchronić kogoś od nieszczęścia, śmierci, zguby; uchronić coś od zniszczenia, ruiny» Uratować komuś życie, zdrowie. Uratować kogoś od śmierci, od nieszczęścia.… … Słownik języka polskiego
wyratować — dk IV, wyratowaćtuję, wyratowaćtujesz, wyratowaćtuj, wyratowaćował, wyratowaćowany «udzielając komuś pomocy w niebezpieczeństwie ocalić, uchronić go od śmierci, nieszczęścia; wydobyć kogoś z trudnej sytuacji; uratować» Wyratować dziecko z… … Słownik języka polskiego
ocalić — dk VIa, ocalićlę, ocalićlisz, ocal, ocalićlił, ocalićlony ocalać ndk I, ocalićam, ocalićasz, ocalićają, ocalićaj, ocalićał, ocalićany «wybawić, uratować, uchronić kogoś lub coś przed zagładą, zniszczeniem; zachować kogoś lub coś w całości» Ocalać … Słownik języka polskiego
zachować — dk I, zachowaćam, zachowaćasz, zachowaćają, zachowaćaj, zachowaćał, zachowaćany zachowywać ndk VIIIa, zachowaćowuję, zachowaćowujesz, zachowaćowuj, zachowaćywał, zachowaćywany 1. «schowawszy przetrzymać, zatrzymać coś, przechować» Zachować czyjeś … Słownik języka polskiego
